Źródła mineralne

Woda znajdująca się w źródłach mineralnych w Szczawnicy pomaga w leczeniu licznych chorób i dolegliwości. Dlatego właśnie na jej picie decydują się nie tylko przybywający tu kuracjusze, ale także osoby zupełnie zdrowe. Wiedzą oni, że woda ze źródła ma korzystny wpływ na funkcjonowanie organizmu, co przekłada się łatwo na poprawę samopoczucia.

Najstarsze źródło mineralne to Juzefina. Była ona znana jeszcze przed 1810 rokiem. Wtedy dokonano jej pierwszego rozbioru chemicznego. Nazwano ją imieniem ówczesnej właścicielki Szczawnicy – Juzefiny Szalayowej. Szczawa wodorowęglanowo-chlorkowo-sodowa, wskazana przy nieżytach gardła i nosa, stanach zapalnych, astmie, rozedmie płuc, skazie moczanowej i otyłości. Zawiera 4,4 g składników stałych na litr.

Kolejnym ważnym źródłem jest Stefan – znany od 1822 roku. Swoją nazwę zawdzięcza właścicielowi Szczawnicy – Stefanowi Szalayowi. Szczawa wodorowęglanowo-chlorkowo-sodowo-jodkowa. Wskazana m.in. przy nieżytach dróg moczowych, kamicy nerkowej, nieżytach nosa, gardła, oskrzeli, astmie, rozedmie płuc. Zawiera 9,2 g składników stałych na litr.

Zdrój Magdalena odkryli w 1839 roku sami kuracjusze. Nazwano go imieniem Magdaleny Kownackiej z Ponikwy. szczawa wodoroweglanowo-chlorkowo-sodowo-jodkowa, wskazana przy chorobach przewodu pokarmowego, nieżytach jelit, woreczka żółciowego i dróg żółciowych, wrzodach żołądka i dwunastnicy, otyłości i lekkich nerwicach. Litr wody zawiera 27 g składników stałych, 1838 mg wolnego dwutlenku węgla oraz 7,81 mg jodu.

Szymon to źródło mineralne odkryte w 1840 roku. Szczawa wodorowęglanowo-chlorkowo-sodowo-wapienna z zawartością 3,2 g składników stałych na litr oraz 1632 mg wolnego dwutlenku węgla. Leczy niedokrwistość. Woda jest używana także do kąpieli mineralnych.

Zdrój Wanda powstał w 1867 roku na miejscu źródeł o nazwach Aniela i Helena. Szczawa wodorowęglanowo-chlorkowo-sodowo-jodowa o zawartości 9,5 g na litr składników stałych, 2055 mg wolnego dwutlenku węgla oraz 2,11 mg jodu.

Zdrój Jan odkryto w 1869 roku. Szczawa wodoroweglanowo-chlorkowo-sodowa, zawierająca 4,3 g składników stałych na litr i 1840 mg wolnego dwutlenku węgla. Stosowana do kąpieli mineralnych i produkcji wody stołowej Szczawniczanka.

Zdrój Pitoniakówka odwiercono w 1952 roku i wykonano w 1967 roku na dnie prowizorycznego ujęcia źródła. Mineralizacja wody przewyższa zdrój Magdalena (3,9 g składników stałych na litr), rekordowa jest także zawartość wolnego dwutlenku węgla (2290 mg na litr). Woda mineralna posiada wysoką zawartość węglanów kwaśnych i chlorków. Jest zalecana przy chorobach układu trawienia.

Kuracja pitna ze źródeł Magdaleny i Jana przeprowadzana jest w pijalni "Magdalena", zaś ze zdrojów Stefan i Józefina w starej pijalni przy placu Dietla. Wody ze źródeł Szymon, Wanda i Pitoniakówka są ogólnodostępne i można z nich korzystać przy zejściu do kolejki krzesełkowej na Palenicę, w Parku Dolnym nad kaplicą i przy ul. Skotnickiej za garażami.